Gmina miejsko-wiejska Annopol jest położona na Wzniesieniach Urzędowskich nad Wisłą. Stanowi zachodnią granicę województwa lubelskiego i powiatu kraśnickiego. Gmina leży na skrzyżowaniu ważnych szlaków komunikacyjnych Lublin – Kielce – Kraków i Warszawa – Puławy – Kazimierz Dolny – Stalowa Wola. Graniczy ona od południa z województwem podkarpackim, a od zachodu z województwem świętokrzyskim.
Jest jedną z 213 gmin województwa lubelskiego. Administracyjnie wchodzi w skład powiatu kraśnickiego, składającego się z 10 gmin. Tereny gminy Annopol zajmują powierzchnię 15107 ha, z czego miasto Annopol obejmuje obszar 775 ha, a tereny wiejskie 14332 ha. Gmina Annopol zajmuje drugie miejsce pod względem obszaru w powiecie kraśnickim, po gminie Gościeradów.
Od wschodu z gminami: Gościeradów i Dzierzkowice.
Od północy z gminą Józefów.
Od południa z gminą Radomyśl.
Od zachodu naturalną granicę gminy wytycza rzeka Wisła.
Niewiele miast ma tak piękne położenie naturalne jak Annopol. Z wyniosłej skarpy annopolskiej rozciąga się piękna panorama przełomu rzeki Wisły. Do miasta wjeżdża się przez most o długości 571,84 m rozciągnięty nad szeroko rozlaną Wisłą. Na lewym brzegu rzeki znajdują się starorzecza i łąki, zaś na prawym wysokie wapienne skały. Tu krzyżują się szlaki czterech stron świata (niektórzy mówią o Annopolu “brama Lubelszczyzny”). Gmina gospodaruje ponad 20 km malowniczego wiślanego brzegu. Rozległe i zwarte kompleksy leśne stanowią ostoje dla zwierząt podlegających ochronie gatunkowej.
KLIMAT
Obszar gminy charakteryzuje się dużym nasłonecznieniem i wysokimi średnimi temperaturami rocznymi (powyżej 7,6 C). Średnia temperatura lipca przekracza 18,5 C. Zimy są tu cieplejsze niż w pozostałej części województwa, średnie temperatury nie spadają poniżej 3,4 C, a pokrywa śnieżna zalega przez 64 dni w roku. Średnie roczne sumy opadów dla Annopola wynoszą 511 mm. Warunki bioklimatyczne są sprzyjające dla człowieka, szczególnie w obszarach z dominacją zwartych kompleksów leśnych.
WODY
Gmina położona jest w obrębie zlewni rzeki Wisły, tworząc naturalną, zachodnią granicę gminy. Głównym dopływem Wisły jest rzeka Sanna. Swe wody zbiera głównie z płd. – zach. krawędzi Wyżyny Lubelskiej oraz zachodniego skłonu Roztocza. Obszar gminy odwadniany jest również przez rzeki Tuczyn i Karasiówkę. W gminie Annopol znajduje się jeden z najbardziej malowniczych odcinków doliny Wisły w Polsce. Szybkość nurtu w jej korycie w okolicy Annopola wynosi 5,5 km/h, a wahanie wodostanu w ciągu roku około 3 m. Średni stan wody pod Annopolem liczy 375 cm. Wisła zachowała cechy rzeki dzikiej, ze zmieniającym się z roku na rok przebiegiem koryta oraz pojawiającymi się i znikającymi łachami piaszczystymi i wyspami.
FLORA
Roślinność jest największym bogactwem naturalnym gminy. Lasy zajmują 3138 ha, co stanowi około 20,8% ogólnej powierzchni gminy Annopol. Obfitują one w owoce runa leśnego (borówka czarna, borówka czerwona, żurawina, poziomki, grzyby, jeżyny). Rośnie tu rzadko już spotykany jałowiec pospolity. Na szczególną uwagę w składzie gatunkowym lasów zasługuje jodła, która rośnie poza granicą swego naturalnego zasięgu. Na terenach gminy występują również siedliska wysokopiennych, bogatych dąbrów ciepłolubnych, typu wyżynnego. Największym kompleksem leśnym jest las mieszany o dużej i średniej wartości drzewostanu w wieku od 40 do 134 lat, położony w północnej części gminy.
Brzegi rzek, wąwozy i jary porośnięte są różnymi gatunkami krzewów: kaliną, dereniem, głogiem, itp. W dolinach rzek, głównie w dolinie Wisły występują siedliska łęgów jesionowo – wiązowych. W drzewostanie przeważają wierzby, topole oraz wikliny.
FAUNA
Podobnie jak roślinność tak i zwierzęta są nieodłącznym elementem przyrody w gminie Annopol. Czyste powietrze, nieskażone wody, stwarzają dogodne warunki bytowania przeróżnych gatunków zwierząt. O czystości środowiska na lądzie i w wodzie świadczą siedliska bobrów, wydr, borsuków. W rzece Tuczyn spotkać można raki, miętusa oraz pstrąga tęczowego. Osobliwością tego terenu jest duża różnorodność. Swoje miejsca lęgowe mają tu między innymi orlik krzykliwy i bocian czarny. Znajdują się tu również stanowiska ochronne dla głuszca, cietrzewia i kraski. Licznie występują tu: dzięcioł czarny, zimorodek, dudek.